2013 წლის 31 მაისია. ეს-ესაა, საღამოს ექვსი საათი შესრულდა. თეთრ „შევროლე კობალტის" მძღოლი ვიდეოკამერას სავარძელზე მოკალათებულ 55 წლის შტორმზე მონადირისაკენ ატრიალებს, რომელიც წამიერად გაკვირვებით აშტერდება ეკრანს. შემდეგ, კვლავ ელ-რინოს (ოკლაჰომა) მიდამოებს გასცქერის. გაავებული ქარისგან ხორბლის ყანები ავისმომასწავებლად ელვარებენ და ღელავენ. მანქანიდან არა უმეტეს 3,5 კილომეტრის მოშორებით, უსასრულო სიბნელიდან ძაბრის ფორმის ორი ღრუბელი სპირალურად მოიკლაკნება. ვიდეოფირზე მამაკაცის ხმაში არ ჩანს შიში, თუმცა - არც მეცნიერისთვის ჩვეული სიდინჯე.

ეს ტიმ სამარასია. მან ცხოვრების უმეტესი ნაწილი სახიფათო ტორნადოებთან ერთად გაატარა. ის ტორნადოებითაა შეპყრობილი. მისი მეუღლე ქეითი ირონიით ამბობს, რომ მის ქმარს „თვით დედაბუნებასთან ჰქონდა რომანი".

ამ გაზაფხულზე ეს რომანი ჩვეულებრივზე უფრო გვიან განახლდა. „ვინ ჩაყლაპა ტორნადოები?" - ჩიოდა იგი ტვიტერზე გამოქვეყნებულ პოსტზე. მაგრამ დადგა თვე, რომელსაც შტორმზე მონადირენი „ჯადოსნურ მაისს" უწოდებენ.

18 მაისის დილას სამარასი ცოლს გამოემშვიდობა. ის და მისი ჯგუფის ორი წევრი - 45 წლის მეტეოროლოგი - კარლ იანგი და სამარასის 24 წლის ვაჟი - პოლი „ტორნადოს ხეივნის" სახელით ცნობილ შუა დასავლეთის ველებისკენ გაემართნენ, სადაც მას კიდევ ერთი სიყვარული ელოდებოდა.

მომდევნო ოთხი დღის განმავლობაში, კანზასში, ოკლაჰომასა და ტეხასში ათასობით კილომეტრის გავლისას, სამარასი და მისი „ტვისტექსის" სახელით ცნობილი ჯგუფი, სულ ცოტა, თერთმეტ ტორნადოს გადააწყდება. სახლში დაბრუნების შემდეგ, სამარასი, უზარმაზარი მაღალსიჩქარიანი კამერით აღჭურვილი ავტომობილით, ისევ მიდის კანზასში ელვის გამოსაკვლევად - თუმცა, როგორც დაადასტურა, ტორნადოზე სანადიროდ მეორე მანქანაც მიჰყავს.

31 მაისს გადაღებულ ვიდეოფირზე სამარასი იმ მეორე მანქანაში - „კობალტში" ზის და მორიგ ტორნადოს მისდევს. და მაინც ვიდეოფირზე აშკარად ჩანს, რომ ამ დროს რაღაც ისე ვერ არის.

„პირდაპირ ოკლაჰომა-სიტისკენ მიემართება", - ბუტბუტებს იგი.

ეს ტორნადო რამდენიმე შტორმმა შექმნა, რომლებიც იმ შუადღეს ცენტრალური ოკლაჰომის თავზე ცივი ჰაერის მასების გავლენით ჩამოყალიბდნენ. ახლა ის ტენიანი გიგანტია, რომელიც ველების გასწვრივ, საათის ისრის საწინააღმდეგო მიმართულებით გიჟურ პირუეტებს აკეთებს. „კარგი, მანქანა უნდა გავაჩერო", - ამბობს იანგი, რომელიც საჭესთან იჯდა და თან შტორმს იღებდა.

„კობალტი" ჩერდება. სამარასი და იანგი მანქანიდან გადმოდიან. მათ პოლიც მოჰყვება. ის მეორე ვიდეოკამერით იღებს. თვალებმოჭუტული მამაკაცები მოკირწყლული გზის პირას დგანან და წვიმას აკვირდებიან. ამ დროს ციდან მესამე ძაბრიც მოიკლაკნება.

„სამი მორევი!" - ყვირის იანგი.

„ჰო, - პასუხობს სანახაობით აღფრთოვანებული სამარასი და კამერისაკენ ბრუნდება, - მაგარია, ეს უზარმაზარი ტორნადო იქნება!"

იანგი ეთანხმება: „ეს მეტად ხანგრძლივი ტორნადო უნდა იყოს. ალბათ რამდენიმე კილომეტრზე გადაიჭიმება მიწაზე".

ორიოდ წუთში ისინი მანქანაში ბრუნდებიან და ხმის ამოუღებლად სწრაფად მიდიან აღმოსავლეთისკენ. საქარე მინასაწმენდები ტყლაშუნობენ, ტორნადო კი ავბედითად მიიწევს სამხრეთისკენ. მოქუფრულ ცას ელვა აპობს. ელექტროგადამცემი ხაზები ქანაობენ. ტორნადო კი სულ უფრო ძლიერდება, მზის სინათლის ყველანაირი კვალი იშლება და მანქანაში მსხდომნი უკუნ სიბნელეში ეხვევიან.

„გააფთრებულია!" - ამბობს ერთ-ერთი მათგანი.

რა მოხდა შემდეგ? ამ ამბავს ჩვენი ჟურნალის ნოემბრის ნომერში რობერტ დრეიპერი მოგითხრობთ.