ერთხელ ვნახე ,,ტაისონა'', როცა ,,თამაზ ელიზბარაშვილის ძაღლების თავშესაფარს'' ვსტუმრობდი, თამაზის კაბინეტის შესასვლელში აივანზე იწვა. ,,ნუ გეშინიათ, არავის ერჩისო''–მითხრა მომვლელმა, ,,ახლავე ჩამოვიყვანთო''... გაჯიუტდა ძაღლი, ჩამოსვლა არ უნდოდა, განმარტოვებული იყო ყველასგან... რა დაემართა? ვიკითხე ... ,,პატრონმა მიატოვა და დარდობსო, არც საკვებს იღებს, არც წყალს სვამს და ასე რამდენხანს გაძლებს არ ვიცითო''...

გუშინ კი, თამაზმა მთხოვა ,,ტაისონაზე'' სტატია დამიწერეო, ისეთი გაბრაზებული იყო... ,,ბოლო დღეებს ითვლის ,,ტაისონაო'' საერთოდ არაფერს არ აკარებს პირს, უკვე ტირილიც დაიწყო, ძაღლი რომ ტირილს დაიწყებს, ეს სიკვდილის მოახლოებას ნიშნავსო''...

,,ასეთი გულქვა ადამიანები როგორ არიან, ლეკვობიდან შვილივით გაზრდილ ძაღლს როგორ იმეტებენ სასიკვდილოდ. პატრონმა რომ მოიყვანა და ჩაგვაბარა, მე მას გარკვევით ავუხსენი რა დღეშიც ჩავარდებოდა ძაღლი, რომ ის ხელს აწერდა ძაღლის სიკვდილზე... მაინც დაგვიტოვა, გაიმეტა სასიკვდილოდ... 8 მარტს მოიყვანა ჩვენთან, თითქმის 90 კილო იქნებოდა, ახლა კი, ძვალი და ტყავია დარჩენილი... გამოილია საბრალო, გული მიკვდება ასეთს რომ ვხედავო...''

შევთანხმდით, რომ დავწერდი ,,ტაისონაზე'', მაგრამ ცოტა ხანში დამირეკა და მითხრა –,,ტაისონა'' მოკვდა!... 

მერე კი, გვიან ფეისბუკის საკუთარ გვერდზე პოსტი გამოაქვეყნა:

,,ვერ გაუძლო ამ უზარმაზარმა ძაღლმა პატრონზე დარდს. რა დიდი გული გქონია ტაისონა, რამხელა სიყვარული შეგძლებია და რა უგულო ყოფილა შენი პატრონი. მაპატიე, რომ ვერ განუგეშე და პატრონი ვერ შეგიცვალე. დღეს მოკვდა ტაისონა.''

კომენტარებში გამოიხატა საზოგადოების დამოკიდებულება:

,,ბატონო თამაზ, ვწუხვარ..., დიდ პატივს გცემთ თუნდაც მარტო ამ გრძნობის გამოხატვისთვის, გული მიკვდება ესეთ ამბებს რომ ვიგებ, ბოდიშს ვიხდი, მაგრამ - მაგის პატრონის....''


,,რამდენიმე წელი რომ ზრდიან, მერე როგორ შეუძლიათ ასე მიატოვონ,ვერასდროს გავიგებ...''

,,რა საოცარია, სცემენ, ჯაჭვით აბამენ, აშიმშილებენ, მიატოვებენ და ძაღლებს მაინც უყვართ ასეთი ნაგავი პატრონები...''

,, ძაღლი სხვა მეპტრონს რომ გადასცე, ოქროს ხალიჩებზე რო ატარონ, ის მაინც თავის უვარგის პატრონს დარდობს...''

,,ვაიმე, გვაპატიე ტაისონ, ყველას გვაპატიე, ჩემი მოდგმის გამო გიხდი ბოდიშს. ნეტა შემეძლოს, შემეძლოს რომ რამით განუგეშო, გენაცვალე მაგ დარდიან, ტკივილიან გულში! ვერ გაუძლო, დარდს ვერ გაუძლო, იმდენ ხანს იცოცხლა სანამ სჯეროდა რომ მოვიდოდა, მერე მიხვდა რო.... და აღარ მოუნდა სიცოცხლე ...''

კიდევ ბევრმა გამოთქვა გულისტკივილი... ბევრმა მოინახულა ძაღლების თავშესაფრის საიტი ,,www.doghome.ge'' სადაც თავშესაფრის ბინადართა მონაცემები დევს... 

იქ, თავშესაფარში მოხვედრილ 80 ქართულ ნაგაზს შორის, არის ,,ტაისონას'' მოკლე ბიოგრაფიაც:

,,ქართული ნაგაზი ,,ტაისონა'' 
სქესი: ხვადი
ასაკი: 5 წლის
ზომა: დიდი 
კონდიცია: ჯანმრთელი, ვაქცინირებული
ხასიათი:კარგი
თავშესაფარში მოხვედრის მიზეზი:პატრონი ვერ უვლიდა
თავშესაფარში მოხვედრის თარიღი: 08.03.2014''...

აქ, ალბათ, ჩაამატებენ ბოლო გრაფას : გარადაიცვალა პატრონზე დარდით 01.06.2014...


ძაღლს უანგარო სიყვარული შეუძლია, მიუხედავად იმისა რომ პატრონმა მიატოვა, მისთვის შეუცვლელია ის ადამიანი, ვინც მეგობრად დაიგულა წლების წინ... 

ადამიანებს კი, გვიყვარს ღალატი, გვიყვარს მიტოვება და სხვაში გაცვლა...

ახლა, ალბათ სხვა ძაღლს ეალერსება და ,,ტაისონა'' აღარც კი ახსოვს...

არადა, ,,ტაისონა'' გალია სევდამ და ვინ იცის, მომვლელების თვალებში მისი პატრონის თვალებს დაეძებდა... ვერ იპოვა და სისხლი გაეყინა, გული გაუჩერდა და მოკვდა...

ვაი, ადამიანო რა საბრალო არსება ხარ!... ვაი, ადამიანო!


p.s. ,,ტაისონას'' მსგავსად ,,თამაზ ელიზბარაშვილის ძაღლების თავშესაფარში'' ბევრ ძაღლს აქვს თვალებში ჩამდგარი სევდა, ბევრის თვალია ჭიშკრისკენ მიპყრობილი და ელოდება როდის გადმოაბიჯებს ზღურბლს მისი პატრონი... თუ მოვლა–პატრონობა არ შეგიძლიათ მოინახულეთ მაინც... გახსოვდეთ, მიუხედავად ყველაფრისა, ძაღლს თქვენ ძალიან უყვარხართ, ის თქვენი ყველაზე ერთგული და უანგარო მეგობარია...ნუ გაწირავთ სასიკვდილოდ მეგობარს!