ეს თემაც საჭიროდ მიმაჩნი, ვიცი რა მძიმეა საკუთარი შეგირდის თელეთის გზაზე გაცილება, აქ გამოვხატოთ ჩვენი წუხილი და სურათებიც დავდოთ ჩვენი დაღუპული ძაღლების... "საქების ქება და გასაკიცხის კიცხვა, ადამიანის აღზრდას ემსახურება"
დამატებულია (17.11.2011, 16:18:36) --------------------------------------------- ორივე ლეკვი მომიკვდა ლავერაკი შვიდი თვის იყო და ქართული ნაგაზი ორის მაგ დროს არ მეცალა ბიძაჩემი დაუღუპა და ვეღარ მივაქციე ყურადღება ორივე (ჩუმით) დამეღუპა :02: :02:
პირველ რიგში მადლობა მინდა ვუთხრა ამ თემის შექმნისთვის ალეკოს _ ბევრმა თქვენთაგასნმა იცის ჩემი ტობის შესახებ: თუ როგორი მონადირე და ერთგული მეგობარი იყო ის. 2011 წლის 26 ოქტომბერს დამეღუპა და დამტოვა ჩემმა ინგლისელმა ბიჭმა. ის ყოველთვის დარჩება ჩემი და ჩემი მონადირე ძმების მეხიერებაში, როგორც უნივერსალური და შრომისმოყვარე მეოთხე მონადირე ჩვენი სამკაციანი ჯგუფის. მე, რამინიმონადირემ და ბესოწყალტუბომ წელს პალიასტომის ნაპირზე ტობის საპატივცემულოდ თითომ ორ-ორჯერ გავისროლეთ ცაში და წუთიერი დუმილით პატივი მივაგეთ მის ხსოვნას. ზუსტად 9 წელი გვემსახურა მან და არასოდეს ყოფილა ერთი შემთხვევაც კი როდესაც საყვედურის ღირსი გამხდარიყო ჩვენგან. მუდამ მოწოდების სიმაღლეზე იყო და არასოდეს უდებდა ტოლს ზამთარში ლაბრადორსა და დრათხაარს. დაუღლელი და ენერგიული, ხალისიანი და დამჯერე _ აი ასეთი დარჩება ტობი ჩემს მოგონებებში. ყოველთვის ერთ რამეს გთხოვთ ჩემო ბაზიერელო ძმებო _ რომ გაუფრთხილდით თქვენს ოთხფეხა მეგობრებს, ისინი მთლიანად თქვენს ყურადღებაზე და მზრუნველობაზე არიან დამოკიდებულნი, სხვა შემთხვევაში ძალიან მალე და ადვილად დაიღუპებიან. ყველაზე დაუცველი და საცოდავი არსებები არიან ძაღლები თუ მათ ადამიანები ხელს კრავენ და ცხვირ წინ კარებს მიუხურავენ. გახსოვდეთ, რომ ზოგადად მონადირე ძაღლი _ განსაკუთრებით კი ლავერაკი და პოინტერი მუდამ მზად არიან პატრონის გულისთვის საკუთარი სიცოცხლე შესწირონ. ნუ დააბამთ მსხვილი ჯაჭვით, კიბის ქვეშ, ცივ ქვაზე ამ ერთგულ არსებებს... ’’რაცა ღმერთსა არა სწადდეს, არა საქმე არ იქმნების’’ /ვეფხის ტყაოსანი/
საწყენია მამო, კარგი ვინმე ყოფილა და სამწუხაროა, მაგრამ მეორე ლავერაკიც მოიყვანეთ თუ არ ვცდები და გისურვებთ, რომ მას ღირსეულად გაეგრძელებინოს ტობის საქმე და ის მწუხარება დაევიწყებინოს თქვენთვის. მაგარი ლამზი კია სურათში, სიბერით დაიღუპა ხო? "საქების ქება და გასაკიცხის კიცხვა, ადამიანის აღზრდას ემსახურება"
ცრემლებს ძლივს ვიკავებ,მეც მომიკვდა ძაღლი სპანიელი(ჯესი).ძალიან ძნელია უძაღლოდ ნადირობა თან შეჩვევა იცის ძაღლმა მაგარი.ნადირობის მუღამი დამეკარგა თან პირველი ძაღლი იყო ჩემთტვის ნადირობის ამბავში,სულ ორი კვირა მყავდა.ეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰ
ძალიან სამწუხაროა ძახლის დახუპვა მაშინაც როცა ის სიბერისაგან კვდება და მითუმეტეს როცა ტრაგიკულად ან ბოროტ ხელს ემსხვერპლება, მე ყველასი კარგად მესმის რადგან ორი ძახლი მომიკლეს ერთ ხამეში 4 წლის ირლანდიური სეტერი ჯინა და რვა წლის რუსული შავ-ჭრელი გორგა ორივე მოწამლეს კარის მეზობელი მყავდა ქურდი (ქატმების) და ხელს უშლიდნენ ხამე ბოდიალში და ასე სასტიკად იმსხვერპლა ორივე არავის ვუსურვებ თავისი შეგირდის ასე დახუპვას მიტუმეტეს ერთ ხამეში ორის ერტად. ა.ლაცაბიძე
nugomonadire, ძალიან კაგრი ძაღLი იყო ტობი. მე მართალია მისი ნადირობა არ მინახავს,მაგარმ ბევრი მსმენია მის ნადირობაზე თუნდაც ვიდეობიდან და სურატებიდანაც მე ♥ bazieri.ge დათო_მონადირე
nugomonadire, ვიდეოებიდან ვიცი ტობის ნადირობა და რო გავიგე დაიღუპა მართლა ძალიან მეწყინა.ორი წლის წინ ჩემმა ცხრა წლის ირლანდიურმა სეტერმა ლედიმ,რომელიც ფეხმძიმედ იყო ვერ იმშობიარა და სამწუხაროდ გარდაიცვალა.ის ჩემი პირველი ძაღლი იყო, მე და მამაჩემი ცივ ნიავს არ ვაკარებდით, ძალიან ჭკვიანი და მაგარი მონადირე იყო... მე ის ყოველთვის მემახსოვრება როგორც ჩემი პირველი ოთხფეხა მეგობარი... tato
ყველას გიტანაგრძნობ მეც დამეგუპა 3 წლის წინ კურცხაარი სუფტა ჯიშის არ იყო მაგრამ არც ერტ ჯიშზე არ გავცვლიდი ჩემი პირველი ძაგლი იყო თან ძალიან მაგრა ნადირობდა, ხოხობზე და მწყერზე იყო პროფესიონალის დონეზე, მტელი სოფლის მონადირეები დაამწუხრა მაგის გარდაცვალებამ თოფი მეთოფეს, მეთოფე სოფელს . . .
როცა ნადირობა დავიწყე მამიდაშვილმა რუსული სპანიერი {ჯული} მიყიდა დაბ-დღეზე, ზაან მაგრა ნადირობდა , წყლის მეფე იყო,ოღონდ რამე ჩამოგეგდო და ეგრევე წყალში იყო, სანადიროდ როცა მივდიოდი სულ წამოსვლა უნდოდა და არ ჩერდებოდა, ერთხელაც როცა წავედი გადმომძვრალა ეზოდან, თან იქვე გზის პირას ვცხოვრობ და მანქანას დაურტყმია, მე მაშინ სადგაც 15-16წლის ვიყავი, ზაან ზნელია ოთხპეხა მეგობრის დაკარგვა, როცა ასე ერთგულად გემსახურება. მინდა - ავღნიშნო რო ზაან ჩკვიანი არი სპანიერი. ინადირე კულტურულად და დაიცავი მონადირის წესი, ნუ ინადირებ იმისათვის რო გაძღე და ჟლიტო...!
როგორ მენატრებიან ჩემი დარუპული ძაღლები ეს თეთრი მანც მართალია სუფთა არ იყო მარა მაინც კარგად მანადირა გასული სეზონი და ბოლოს გველმა უკბინა და სულ დაუქვეითდა ყნოსვა და მოკვდა მერე
ახლა სასწაული იქნებოდა ჩემი ბურზო, 20 დღის იყო როცა წამოვიყვანე. რამდენი დრო ჭირდება დღის განმავლობაში კი იცით, მთელი დრეები სადაც არ უნდა ვყოფილიყავი ლეკვებზე ვფიქრობდი და ქორწილებიდანაც მოვდიოდი ამათ საჭმელად. ქათამზე იქნებოდა სასწაული მოუსვენარი, მუღამიანი, ნადირობის მაღალი ჟინით აღსავსე უბედურის ერთი ძაღლი, რომელიც მასიამოვნებდა მრავალი წელი. მაგრამ ერთ დღეს ქათამზე ნადირობის დროს გზაზე გადავდიოდი ორივე ძაღლთან ერთად. რიჩი მომეკრა ფეხებთან რო დაუძახე და ეს ოხერი ცელქი შვილი გაიქცა წინ. დადგა თუარა ტრასაზე ფეხი ჭალადიდში ერთი აწია თავი და შეხედა მანქანის ფარებს..მერე მე გამომხედა და დამემშვიდობათითქოს.....ჩემ თვალწინ წამიერად გაქრა ყველაფერი რისთვისაც ვიწვალე............. მოვკიდე ხელი რიჩის, რურზოს რემენს, რომელიც ქამარზე მქონდა შებმული და უნდა ჩამება მაგრამ ვერ ჩავაბი წინ რო გავარდა მაგის გამო, გადავედი ვალდშნეპის პერელიოტზე დასადგომად. არც შემეძლო შეხედვა რადგანაც იმ წუთშივე მოკლავდა რა გადაარჩენდა.. მე რო ვიდექი იქ ისე იდგა თქვენი მტერი! მერე გადმოვედით და მაინც გულმა არ გამიძლო, წავედით მე და ჩვენი საიტელი ირაკლი სიხარულიძე. ვნახეთ ჩემი ულამაზესი შვილი თავ გატეხილი მაგრამ ულამაზესი სანახავი იყო, დამტვრეული ქონდა ყბები, სისხლი უმშვენებდა სახეს, ნახევრად გახელილი თვალებიდან მემშვიდობებოდა რადგანაც ბოლოჯერ უყურებდი 9 თვის ასაკში. ვეღარ ვნახავდი ზრდადასრულებულ დავაშკაცებულ მონადირეს ამის მეტად. სახლში მოსვლა იყო ძნელი, მისი რემენი ამოვიღე და დავდევი მძიმედ, არაფერი მახარებდა, მის ჯამებს კაი ხანი დავტიროდი ოღონდ ნეტა ცრემლებით, რადგანაც დადგენილია რომ ტირილის დროს (ოღონდ ხანმოკლე) ადამიანი უარყოფითი ემოციისგან იცლება და ნერვებს იწყნარებს. რას ვიზამთ ჭკუის სასწავლებელია და მე მომიწია ამ ტვირთის ტარება, ყველას ვეუბნები და დიდ სიფრთხილეს ვიჩენ სულ რადგანაც ის რაც მე უკვე გამოვცადე სხვამ არ უნდა გამოცადოს, რაზეც მე უნდა ვიზრუნო. ამიტომაც მოხდა ეს ყველაფერი ჩემს თავს. გავიდა თვე და გამოანათა მზემ, ისევ მოდის გაზაფხული, ცხოვრება გრძელდება და ახალი ძაღლიც ავიყვანე, ახალი ემოციებით და ახალი გრძნობით ვაგრძელებ სამონადირეო ცხოვრებას.
ეჰ რამხელა გულისტკივილია ამ საოცარი არსების და ერთგული მეგობრის დაკარგვა, მეც მატკინა ბევრჯერ გული ბევრჯერ მწარედ მიტირია მათ გამო ვისაც ერთი ზაღლი მაინც გაუზრდია იცის რა ძვირფასია მისთვის ეს არსება ნამდვილი მონადირე ის კი არა არის ვინც დიდი რაოდენობით დახოცავს კაკაბს და ხოხობს, ეს არც ისე ძნელი საქმეა, ნამდვილი მონადირე ის არის ვინც თუნდაც ერთი მათგანის გაფრენის სილამაზეს დაინახავს.
3 ძაღლი დამეღუპა რაც ნადირობა დავიწყე (15-16 წლის მანძილზე). ყველაზე მეტად გული მწყდება ჭიის წამალი დავალევინე 7 წლის კურცჰაარს და უყურადგებოდ დავტოვე მოახრჩო ჭიამ (( ალბათ ბევრი ყავდა.
ეჰ რა ვქნათ,რა აზრი აქვს რამდენფეხაა მეგობარია,ოთხფეხას ადამიანისგან გასარჩევად ვარქმევთ თორემ,მეგობარია და მეგობრის დაკარგვა ტკივილის მეტს არაფერს ტოვებს. ნუ შეეხები ბუნებას მარტო თოფის ლულით!!!!
ვებ-გვერდზე გამოქვეყნებული მასალის გამოყენების ყველა უფლება ეკუთვნის საიტი "www.bazieri.ge"-ს ადმინისტრაციას. ამ მასალის (თუ მასალას სხვა რამ არ აქვს მითითებული) ნაწილობრივი ან სრული გამოყენება საიტი "ბაზიერი"-ს ადმინისტრაციასთან წერილობითი შეთანხმების გარეშე ან წყაროს: www.bazieri.ge-ს მითითების გარეშე დაუშვებელია !!!
:02: 
.ვიცი რას ნიშნავს ერთგული მეგობრის დაკარგვა გამოცდილი მაქ 
პირველ რიგში მადლობა მინდა ვუთხრა ამ თემის შექმნისთვის ალეკოს _ ბევრმა თქვენთაგასნმა იცის ჩემი ტობის შესახებ: თუ როგორი მონადირე და ერთგული მეგობარი იყო ის. 2011 წლის 26 ოქტომბერს დამეღუპა და დამტოვა ჩემმა ინგლისელმა ბიჭმა. ის ყოველთვის დარჩება ჩემი და ჩემი მონადირე ძმების მეხიერებაში, როგორც უნივერსალური და შრომისმოყვარე მეოთხე მონადირე ჩვენი სამკაციანი ჯგუფის. მე, რამინიმონადირემ და ბესოწყალტუბომ წელს პალიასტომის ნაპირზე ტობის საპატივცემულოდ თითომ ორ-ორჯერ გავისროლეთ ცაში და წუთიერი დუმილით პატივი მივაგეთ მის ხსოვნას. ზუსტად 9 წელი გვემსახურა მან და არასოდეს ყოფილა ერთი შემთხვევაც კი როდესაც საყვედურის ღირსი გამხდარიყო ჩვენგან. მუდამ მოწოდების სიმაღლეზე იყო და არასოდეს უდებდა ტოლს ზამთარში ლაბრადორსა და დრათხაარს. დაუღლელი და ენერგიული, ხალისიანი და დამჯერე _ აი ასეთი დარჩება ტობი ჩემს მოგონებებში. ყოველთვის ერთ რამეს გთხოვთ ჩემო ბაზიერელო ძმებო _ რომ გაუფრთხილდით თქვენს ოთხფეხა მეგობრებს, ისინი მთლიანად თქვენს ყურადღებაზე და მზრუნველობაზე არიან დამოკიდებულნი, სხვა შემთხვევაში ძალიან მალე და ადვილად დაიღუპებიან. ყველაზე დაუცველი და საცოდავი არსებები არიან ძაღლები თუ მათ ადამიანები ხელს კრავენ და ცხვირ წინ კარებს მიუხურავენ. გახსოვდეთ, რომ ზოგადად მონადირე ძაღლი _ განსაკუთრებით კი ლავერაკი და პოინტერი მუდამ მზად არიან პატრონის გულისთვის საკუთარი სიცოცხლე შესწირონ. ნუ დააბამთ მსხვილი ჯაჭვით, კიბის ქვეშ, ცივ ქვაზე ამ ერთგულ არსებებს...
:25:
